Golf de Sotogrande Real Club

Pole Real Club de Golf Sotogrande uważane jest za jedno z arcydzieł Roberta Trenta Jonesa. Rzeczywiście, wybrał ten kurs jako jeden z pięciu ulubionych spośród ponad 500 kursów, które narysował na całym świecie według tych pism w swojej książce "GOLF - THE MANIFICIENT CHALLENGE" - opublikowanej w 1988 roku.

Podpisanie Roberta Trenta Jonesa

Oficjalnie otwarte w 1964 roku, Sotogrande było pierwszym polem zaprojektowanym przez Trenta Jonesa w Europie. Korzysta ze swojej filozofii projektowania, na którą składają się budynki doskonale wkomponowane w środowisko naturalne. stanowi to wielkie wyzwanie dla najlepszych graczy, ale jest dostępne i przyjemne dla wszystkich. Zaledwie 150 metrów od Morza Śródziemnego, jest to fascynujący tor dla graczy na wszystkich poziomach, który zachowuje całe naturalne piękno terenu, na którym został zbudowany.

Przebieg Sotogrande Real Club

To pole Par 72 ma długość 6,492 metrów. Oferuje szerokie fairwaye i podniesione greeny, delikatnie ukształtowane i bardzo szybkie. Te trudne do związania ze sobą stanowią największą trudność kursu. Z setek bunkrów na polu, 69 znajduje się wokół greenów. Alarm dla golfisty zmuszający go do dużej precyzji w atakowaniu greenów i precyzyjnej gry ironami.

Różnorodność dołków to kolejna cecha Real Club de Golf Sotogrande. Rzeczywiście, różnorodność nie tylko w konstrukcji pola i odległości, ale także w jego roślinności. Mieszanka dębów korkowych, sosen, palm oraz bogactwo innych gatunków nadaje kursowi wspaniałą osobowość i piękno.

Pole Real Club de Golf Sotogrande jest bardzo dobrze wyważone. Spośród pierwszych 9 dołków, 4 i 7 podkreślą dobre przykłady czynnika ryzyka nagród Trenta Jonesa, prosząc graczy o wybranie, czy dołek powinien być trudnym par, czy łatwym bogey. To samo można powiedzieć o dołkach 13 i 15 na ostatnich 9 dołkach.

Golf uwielbiany przez wielu mistrzów

Jakość pola bardzo dobrze ilustruje jakość mistrzów, którzy przeszli jego tory: Severiano Ballesteros, Jose María Olazabal, Roberto de Vicenzo, Sergio García, Padraig Harrington czy Rory Mcllroy...